RecyClass, geri dönüştürülebilirliğin tanımını netleştiren ve maksimum kalitede çıktı alabilmeyi öncelikli olarak amaçlayan, geri dönüşüme uygun hem sert hem de esnek ambalaj üretmeye yönelik temel hususları vurgulayan pratik bir kılavuz sağlamak amacıyla bir Kılavuz Kitap yayınladı.
Geri Dönüştürülebilirlik Nedir?
RecyClass, Tasarım Kitabına geri dönüştürülebilirliğin tanımıyla başlar. Kuruluş, 4 kriterin tümünü karşılıyorsa plastik ambalajı geri dönüştürülebilir olarak tanımlar:
- Ürün, geri dönüşüm için toplanan, piyasa değeri olan ve/veya yasal olarak zorunlu kılınan bir program tarafından desteklenen plastikten yapılmalıdır.
- Ürün tasnif edilmeli ve geri dönüşüm süreçleri için tanımlı akışlarda toplanmalıdır.
- Ürün, ticari geri dönüşüm süreçleriyle işlenebilir ve geri kazanılabilir/geri dönüştürülebilir.
- Geri dönüştürülen plastik, yeni ürünlerin üretiminde kullanılan bir hammadde haline gelir.
Geri dönüştürülebilirlik tanımının dördüncü şartına uygun olarak RecyClass, Ellen MacArthur Vakfı tarafından tanımlanan döngüsellik kavramını desteklemektedir. Bu, kuruluşlar için plastik döngüselliğin, ambalaj uygulamalarında mümkün olduğu kadar uzun süre ekonomiye geri döndüğü malzeme dolaşımına bağlı olduğu anlamına gelir.
Bu nedenle, geri dönüştürülmüş plastik ambalaj atıklarının yeni plastik ambalajlar üretmek için kullanıldığı kapalı döngü uygulamaları, RecyClass’ın Test Protokolleri ve Geri Dönüşüm için Tasarım Yönergeleri için bir kriterdir. Ancak RecyClass, bazı durumlarda işlevsellik gerekliliklerinin kapalı devre geri dönüşüm sistemleri için belirli ambalaj türlerinin tasarlanmasını zorlaştırdığını kabul eder ve bu tür senaryolarda tasarım kararlarının daha uzun, çok adımlı kademeli geri dönüşümü desteklemesi gerektiğini önerir.
Geri Dönüştürülebilirliğin Değerlendirilmesi
Plastik ambalajların geri dönüştürülebilirliğinin değerlendirilmesi ve sertifikasyonu için bilimsel, gerçeğe dayalı bir yaklaşım sağlamayı amaçlayan RecyClass Metodolojisi, çeşitli değer zinciri paydaşlarıyla işbirliği içinde RecyClass tarafından geliştirilmiştir. RecyClass, yeni Tasarım Kitabında, Metodolojisinin, plastik ambalajlarda ‘döngüyü kapatmaya’ yardımcı olacak şekilde atık kalitesini iyileştirmede çok önemli olan yüksek standartları desteklediğini söylüyor.
RecyClass Metodolojisinde birden fazla değerlendirme adımı vardır. İlk adım, ambalajın bir plastik akışına ait olduğundan ve %50’nin altında bir plastik içeriği, biyo- veya okso-bozunur katkı maddeleri ve karbon siyahı içeren yüzeyler (genel olarak tespit edilemeyen) içeren herhangi bir ana diskalifiye edici içermediğinden emin olmaktır. Yakın Kızılötesi (NIR) algılama gibi sıralama teknolojileri). Sonraki adım, ambalaj için tanınan bir ön geri dönüşüm akışının var olduğunun doğrulanmasını gerektirir.
RecyClass Metodolojisinin üçüncü adımı, geri dönüşüm akışı içinde hedeflenebilecek “geri kazanılabilir ve değerli” plastik miktarının hesaplanmasını ifade eder. RecyClass, mevcut içeriğe bağlı olarak bir sıralama sistemi geliştirmiştir: En yüksek kategori olan A Sınıfı, ambalajın %95’in üzerinde geri kazanılabilir ve değerli içeriğe sahip olmasını gerektirirken, en düşük kategori olan E Sınıfı, %50’den daha az geri kazanılabilir ve değerli içeriğe sahip ambalajları içerir. .
Bir sonraki adımda RecyClass, kullanılan etiket ve/veya kılıf, ambalajın ana gövdesinin bileşimi ve tek katmanlı mı yoksa çok katmanlı mı olduğu gibi kriterlere dayalı olarak sıralanabilirlik analizi ister.
Kuruluşa göre, şirketler daha sonra, verimlilik ve kirlilik seviyelerine bağlı olarak cezalar uygulayan RecyClass Ayıklama Protokolünü izleyerek, ayırma verimliliğini operasyonel bir ayırma tesisinde test etmelidir. RecyClass, %10’dan az kirlilikle %80’in üzerinde verim elde edildiğinde hiçbir ceza uygulamazken, %50-70 verimlilik ve %20’nin üzerinde kirlilik diskalifiyeye yol açar.
Bu adımlardan sonra RecyClass, şirketlerin yüksek kaliteli geri dönüştürülmüş plastik sağlamak için Tasarım için Geri Dönüşüm Yönergeleri aracılığıyla herhangi bir uyumsuzluğu göz önünde bulundurması gerektiğini söylüyor. RecyClass’a göre uyumsuzluklar iki kategoriye ayrılır: çıkarılabilir malzemeler ve bileşenler; ve çıkarılamayan malzemeler ve bileşenler.
RecyClass ayrıca, ambalajın kolayca erişilebilir ve boşaltılmış olup olmadığının değerlendirilmesini gerektiren “boşaltması kolay” bir indeks içerir. Bu, performansa bağlı olarak tekrar cezalar uygulayan RecyClass ile geri dönüşüm akışını kirletebilecek gıda gibi kalıntıları en aza indirmeyi amaçlamaktadır.
RecyClass Metodolojisinin son adımı uyumlulukla bağlantılıdır. RecyClass, şirketlerin ambalajın erişim düzenlemelerine uygun olup olmadığını kontrol etmesi gerektiğini söylüyor; bu, ambalaja Yüksek Önem Arz Eden Maddelerin (SVHC’ler) eklenmediği anlamına geliyor. Bir SVHC mevcutsa, kuruluş paketlemeyi üç sınıfa göre devreder.
Geri Dönüşüm Nasıl Yapılır?
RecyClass’ın Geri Dönüşüm için Tasarım Yönergeleri, plastik ambalajların geri dönüşümle uyumlu olacak şekilde nasıl tasarlanıp monte edilebileceğine dair bilgiler sunar.
RecyClass’a göre Design for Recycling’in beş temel ilkesi vardır. ilki, sert ambalajlar için HDPE, PP, PS ve PET şişeler ve tepsiler ile esnekler için PE ve PP’yi içeren AB’de geri dönüşüm akışı olan plastikleri seçmektir.
RecyClass, bir sonraki prensibin ana polimerin oranını maksimize etmek olduğunu söylüyor. Üçüncü RecyClass ilkesine göre, ambalajın genel geri dönüştürülebilirliği üzerinde olumsuz bir etki yaratarak ayırma ve geri dönüşüm adımlarını potansiyel olarak karmaşık hale getiren çeşitli plastiklerin bir kombinasyonu ile tek malzemeler tercih edilen çözümdür.
Ayrıca RecyClass, ambalaj üzerindeki renklerin ve baskıların azaltılmasını tavsiye ediyor çünkü bunlar geri dönüşüm sırasında ortadan kaldırılamıyor ve geri dönüşümün görsel yönünü ve kalitesini düşürüyor.
RecyClass Metodolojisi ile bağlantılı olarak, nihai ilke, tüketicilerin ambalajı tamamen boşaltmasını sağlamayı ifade eder. RecyClass, normal kullanımdan sonra büyük miktarda ürün kalıntısının geri dönüşüm sırasında kirletici maddeler eklediğini ve ekstra su arıtma adımları ile sonuçlandığını not eder.
Bu genel ilkeler, kullanıcılara ambalaj tasarlarken ürünlerin genel teknik geri dönüştürülebilirliğini nasıl iyileştirecekleri konusunda tavsiyelerde bulunmayı amaçlayan Geri Dönüşüm için Tasarım Yönergelerinin temelini oluşturur. RecyClass, Tasarım için Geri Dönüşüm Yönergelerinin uyumluluk düzeylerini değerlendirmek için test edildiğini, plastik geri dönüşüm endüstrisi tarafından iyi bilindiğini ve pazardaki gelişmelere uyum sağlamak için yeni bulgularla sürekli olarak güncellendiğini iddia ediyor.
Yönergeler, ambalaj polimerine, ambalaj türüne (örn. kaplar, tüpler, esnekler, tepsiler) ve ambalaj rengine bağlı olarak verilen özel tavsiyelerle ambalaj tasarımına genel bir bakış sağlar. Bir ambalaj bileşeni veya özelliği Yönergeler kapsamında değilse, RecyClass bunun geri dönüştürülebilirliğinin henüz değerlendirilmesi ve test edilmesi gerektiği anlamına geldiğini belirtir.
Uyumluluk düzeylerini belirtmek için bir trafik ışığı sistemi sunulur; yeşil, en iyi teknik geri dönüştürülebilirliği garanti eden tercih edilen tasarım özelliklerini ve şişeden şişeye gibi kapalı döngü geri dönüşüm sistemlerine uygun ambalajı gösterir.
Bu arada, RecyClass, sarı sütunun, belirli koşullar altında Geri Dönüştürülebilirlik Değerlendirme Protokollerini geçen veya geri dönüşüm üzerinde sınırlı bir etkiye sahip olduğu bilinen ancak yine de geri dönüşüm süreçleriyle uyumlu olan paketleme özelliklerini listelediğini söylüyor. Kırmızı sütunda, RecyClass’ın tam ambalaj geri dönüştürülebilirliğini güçlü bir şekilde düşürdüğünü veya diskalifiye ettiğini düşündüğü, sıralama sorunlarına, geri dönüşüm akışlarının kirlenmesine ve malzemelerin bozulmasına neden olabilecek özellikler vardır.
RecyClass tarafından zaten vurgulandığı gibi, ayırma ve geri dönüşüm süreçleri boyunca ambalajın ve bileşeninin davranışı, genel geri dönüştürülebilirliğini belirleyecektir. RecyClass ayrıca paketleme bileşenlerinin belirli sıralama ve toplama yöntemlerini nasıl etkileyebileceği hakkında bilgi sağlar.
Örneğin kuruluş, Yönerge kullanıcılarının, özellikle 5 cm’den küçük tek boyutlu parçalar genellikle eleme aşamasında atılıp yakmaya gönderildiğinden, bileşenlerin sıkıştırma sırasında mekanik stres nedeniyle ayrılıp ayrılamayacağını düşünmesi gerektiğini söylüyor. Ek olarak, RecyClass, manyetik ve girdap akımı ayrımını hesaba katarak, metalik bileşenler içeren plastik ambalajın metal geri dönüşüm akışına gönderilerek malzeme kaybına yol açabileceğini veya plastik akışında kalmasına izin verilirse çıkan malzemeyi kirletebileceğini belirtmektedir.
Ambalajı polimer türleri arasında ve daha rafine akışlar için renge göre sıralayan NIR için, Tasarım için Geri Dönüşüm Yönergeleri, birkaç malzeme türünün kombinasyonundan oluşan ambalajlardan kaçınmanın en yüksek algılama verimliliğini sağlamaya yardımcı olabileceğini söylüyor. Kuruluş, büyük etiketlerin veya kılıfların, aşırı baskı kullanımının ve belirli pigmentlerin de NIR’ın verimliliğini etkileyebileceğini ve bu nedenle tasarım sürecinde dikkatle değerlendirilmesi gerektiğini ekliyor.
Geri dönüşüm sürecinin kendisi sırasında RecyClass, etiketlerin ve mürekkeplerin yıkama aşamasında nasıl ilerleyeceğini değerlendirmenin önemini tanımlar. Kuruluş, mürekkepleri boşaltmak için Hızlı Test Prosedürünün kullanılmasının ve EuPIA dışlama politikasına uyulmasının, yıkama suyunun kirlenmesini önlemeye ve dekontaminasyon maliyetlerini düşürmeye yardımcı olabileceğini önermektedir.
Ekstrüzyona gelince, RecyClass, belirli bileşenlerin çıktı malzemesinin kalitesini düşürebileceğini ve tasarım sırasında kaçınılması gerektiğini söylüyor. Bu nedenle kuruluş, PLA, PHA ve nişasta gibi biyo- veya okso-bozunur malzemeleri, kırılmaları destekleyebilecekleri ve geri dönüşüm kalitesini düşürebilecekleri için diskalifiye edici bileşenler olarak görmektedir.
Şu anda, RecyClass Yönergeleri 16 farklı paketleme türü için mevcuttur.
Geri Dönüşüm İçin Tasarımın Önemi
RecyClass, tasarımı atık hiyerarşisinin önemli bir parçası ve plastik ambalaj atığı zorluklarının etkili bir şekilde ele alınmasında önemli bir önlem olarak görüyor. RecyClass tarafından yayınlanan Tasarım Kitabı, plastiği değerlendirmek ve doğrulamak için şeffaf ve güvenilir bir araç olmayı amaçlamaktadır.
