Ecoveritas'ın Sürdürülebilirlik ve Danışmanlık Başkanı Kathy Illingworth, ambalajlara dair oluşan 'plastik = kötü, kağıt = iyi' ikili yaklaşımının neden önemli riskler getirdiğine dair görüşlerini aktarıyor.
Sürdürülebilirlik ihtiyacını kabul etmek bir şeydir; buna nasıl başarılacağına karar vermek başka bir şeydir.
Sürdürülebilirliğin artık bir seçenek değil bir zorunluluk olduğu göz önüne alındığında, sürdürülebilirlik ambalaj tasarımının ayrılmaz bir parçası haline gelmelidir.
Son yirmi yıldır markalar ve tüketiciler daha sürdürülebilir ambalajlar talep ediyor. Ancak sürdürülebilirlik karmaşık bir yapıdır. Bazıları için geri dönüştürülebilirliği temsil eder. Diğerleri için ise karbon emisyonlarını azaltma ve iklim değişikliğiyle mücadele etme taahhüdünü akla getiriyor. Ancak çoğu kişi şu konuda hemfikir: tek kullanımlık plastikler bu kapsamda yer almıyor.
Ambalaj konusunda plastik genellikle filimdeki kötü adam olarak gösteriliyor. Ve kağıt, çoğu zaman kahraman olarak görülüyor.
Gerçek ise daha karmaşıktır. Ormansızlaşmaya ilişkin endişeler ve kağıt bazlı ambalajlarda kullanılan ve sızdırmazlık için kullanılan kaplamaların geri dönüştürülebilirliği, kağıdın her zaman iyi adam olmadığı anlamına geliyor. Ambalaj malzemesi olarak kağıdın herhangi bir koruma veya sızdırmazlık özelliği yoktur. Bu nedenle, kağıt ambalaj, tipik olarak kağıt yapımında bariyer kaplamaların eklenmesiyle ilave işlemler gerektirir. Ve geri dönüşümcülerin ayırmakta zorlandıkları şey de bu çok ince plastik kaplamadır.
Bazen ana zorluklar ve sınırlamalar mevcut durumdan ve mevcut ambalajı ve ilgili makineleri değiştirmek için gereken çabadan kaynaklanır.
İşte tam da bu nedenle plastikten kağıda geçiş maddi bir değişimden daha fazlasıdır; ambalaj üreticilerini aradaki farkı kapatmanın ve aynı fonksiyonel özelliklere ulaşmanın yolunu aramaya itiyor.
Maddi bir dünya
Plastik ambalajın oluşturduğu çevresel tehdit iyi bilinmektedir. Basın ve çevre grupları, plastik ürünlerin gezegen üzerindeki olumsuz etkilerinden birçok ekosistemi yok etmeye kadar uzanan tehlikelerini uzun süredir vurguluyor. Buna karşılık kağıt, atık depolama alanlarındaki toplam atığın yaklaşık %26’sını oluştursa da, genellikle sürdürülebilir, çevre dostu bir alternatif olarak görülüyor.
Malların taşınması ve depolanması için kullanılan ambalaj malzemelerinin miktarının azaltılması, sürdürülebilir ambalajlama hareketinin temel hedefi olmayı sürdürüyor. Ancak ambalaj malzemelerini yeterli özen gösterilmeden azaltmak istenmeyen sonuçlara yol açabilir. Bir malzemeyi diğeriyle değiştirmeye çalışan bazı ambalajlama teknikleri, yeterli ambalaj malzemesi belirlenmeden uygulanamaz.
Tüketiciler kağıdın en sürdürülebilir seçenek olduğuna inanıyor. Hatta Deloitte geçtiğimiz günlerde bu görüşü benimseyenlerin sayısını %60’lara vardığını açıkladı. Ancak gerçekte, üretimde gereken devasa miktardaki ağacın yanı sıra malzemelerin geri dönüştürülmesinin de sorunsuz olmadığı gerçeği, seçimin beklenenden çok daha karmaşık olduğu anlamına geliyor.
Gerçek şu ki, 400 milyon ton plastiğin biyobazlı malzemelerle değiştirilmesi imkansız. Plastik tüketiminin ölçeği, bir malzemeyi diğeriyle değiştirmenin çok ötesine geçen çok daha kapsamlı bir yaklaşım gerektiriyor.
Hiç şüphe yok ki kağıt, plastiğe karşı savaşta önemli bir kazançlı çıktı. Mintel rakamları, kağıt ve karton ambalajın bugün gıda ambalajı pazarında en büyük payı oluşturduğunu ve 2018’deki %49’luk pazar payının 2022’de tahmini %54’e yükseldiğini gösteriyor. Diğer tahmincilere göre seyahatin yönü, plastiğin fiber bazlı çözümlerle değiştirilmesi olacak. – hız kazanmaya devam edecek.
Ancak bu tür ambalajların “daha sürdürülebilir” olup olmadığı belirsiz. AB’de ambalaj üretiminde kullanılan plastiklerin %40’ı ve tüm kağıtların %50’si gibi şaşırtıcı bir oran göz önüne alındığında, yeniden kullanılabilir ambalajlara geçişi harekete geçirmek için kaybedecek vaktimiz yok.
Gelecek için potansiyel
Biyo bazlı malzemeler umut verici bir yol sunarken, daha büyük bir soruna değinmeliyiz: tüketimin azaltılması.
İşlevsellik, döngüsellik ve maliyet kriterlerini karşılayan çözümlerin ölçeğini yükseltmek önemli bir zorluk teşkil ediyor ve her ürün grubu için özel olarak tasarlanmış çözümlerin ilerlemenin yolu olduğu açıkça görülüyor.
Gelecekte hem plastiğin hem de kağıdın oynayacağı bir rol var. Plastikler mükemmel işlevselliğe ve çok yönlülüğe sahiptir; Kağıt, dünya çapında yaygın ve iyi çalışan bir geri dönüşüm altyapısıyla yenilenebilir bir hammadde olarak geri dönüştürülebilirlik konusunda avantaja sahiptir.
İnsanlar eşyaları taşımayı ve saklamayı arzuladığı sürece, daha fazla ve daha iyi paketlemeye ihtiyaç duydular. Geri dönüştürülebilirlik, karbon ayak izleri, kimyasal kullanımı, tüketici kabulü ve daha fazlası ambalaj tercihlerinde dikkate alınmalıdır. Sihirli çözümler olmasa da her senaryo için sürdürülebilir seçenekler mevcut.
Tek kullanımlık plastik tabaklar, kaseler, tepsiler, kaplar, çatal bıçak takımları ve balon çubuklarının internet üzerinden ve tezgahlarda tedariki ve satışı da dahil olmak üzere bazı tek kullanımlık plastik ürünlere yönelik yasak, İngiltere’de 1 Ekim 2023’ten itibaren yürürlüğe girecek. Diğer AB mevzuatı, 2025 yılına kadar plastik atıkların yüzde 50’sinin geri dönüştürülmesini ve 2030 yılına kadar tüm plastiğin kolayca geri dönüştürülebilir olmasını gerektirebilir. Çevreci tasarımcılar, bu değişiklikleri akılda tutarak petrokimya bazlı plastiklere alternatifler bulmaya ve geri dönüştürülmüş plastik için yeni kullanım alanları bulmaya odaklanıyor. .
Sihirli bir ambalaj yok. Ancak bu, tek kullanımlık ambalajlarla ilgili basit anlatının (hızla) aynı şeyi önerecek şekilde gelişmesini durdurmadı. Plastik teşhir edilirken, ortak baskı karşısında bir şeyler yapmak isteyen markalar çok hızlı bir şekilde diğer malzemelere yöneldi.
Alüminyum, fiber, kompostlanabilir ve diğer yeni malzemelerin tümü fayda sağladı. Sosis üreticileri karton tepsilere geçiyor. Şarap kağıttan yapılmış şişelerde bulunur. Süt de (geri dönüştürülebilir) plastik şişelerden (geri dönüştürülmesi daha zor) kartonlara taşındı. Bunların pazarlama tarafından yönlendirilen ilerici hareketler mi yoksa iyi niyetli ama sonuçta istenmeyen sonuçlara yol açan kötü kararlar mı olduğu sonsuza kadar tartışılabilir.
Daha yeşil seçeneğin fiyatı, köklü tedarik ağları ve üretim prosedürlerinin olmayışı ve ölçek ekonomilerinin bulunmaması nedeniyle başlangıçta genellikle daha yüksektir. Ancak zaman geçtikçe ve yenilikler ortaya çıktıkça, daha sürdürülebilir ambalajlar düşük maliyetli bir alternatif haline gelecektir.
Malzemelerin izlenebilir olması için herhangi bir döngüsellik stratejisinin de başarılı olması gerekir. Şirketler, döngüselliği teşvik eden bir izlenebilirlik stratejisi oluşturmak istiyorlarsa, büyüdükçe öğrenmeye odaklanmalıdır. Sektörü öğrendiklerinden, dinamizmini kavradıklarından emin olmaları gerekiyor. Ayrıca anlamlı işbirlikleri ve gerçekçi hedefler seçmeleri gerekiyor. Devam ederken dikkatlerini öğrenmeye vermelidirler. Verilere öncelik vermek ve doğru teknolojiyi seçmek de stratejinin başarısı için çok önemlidir.
Dünya Bankası’na göre, küresel belediye atık üretiminin 2016’daki 2,01 milyar mt’dan 2050 yılına kadar 3,40 milyar mt’a çıkması bekleniyor.
Ve sihirli bir çözüm yok. Bu, tek kullanımlık bir yaşam tarzından diğerine geçmek değil, bunun yerine davranışlarımızı kolaylık ve sürdürülebilirlik arasında denge kuracak şekilde değiştirmek ve endüstri ile hükümetlerden en iyi çevresel çözümleri geliştirmek için birlikte çalışmalarını istemekle ilgilidir.
Sürdürülebilirlik karmaşıktır. Sürdürülebilirlik karmaşıktır ve mükemmel olmaktan uzaktır. Ve iptal edilme korkusuyla hata yapamayacağımız, çok kutuplaşmış bir dünyada yaşıyoruz.
Sürdürülebilirlik söz konusu olduğunda bilmediğimizi söylememiz gerekiyor. Cevaplara sahip olmadığımızı. Belirli bir zamanda en iyi seçimi yaparken, daha şeffaf ve bazen de daha savunmasız bir yaklaşımı benimsiyoruz.
